نماز در بستر تاریخ ... (قسمت پایانی)

•         نماز در شریعت خاتم پیامبر (صلی ا... علیه و آله و سلم)

روایاتی راجع به اهمیت دادن آن حضرت به نماز آمده است که عبارتند از:

1.      حضرت محمد (صلی ا... علیه و آله و سلم) وقتی مشغول نماز می شد، از حرکت می افتاد به طوری که اگر انسان او را در دل شب به حالت نماز مشاهده می کرد، فکر می نمود پارچه ای است که روی چیزی انداخته باشند. (بحارالانوار، ج84 ، ص248).

2.     عایشه که یکی از همسران آن حضرت است، می گوید: هنگامی که آن حضرت مشغول نماز نبود، سخن می گفت و ما با ایشان سخن می گفتیم. اما هنگامی که مشغول نماز و عبادت می شد، چنان با ما بیگانه بود، مانند این که تا به حال ما را ندیده و نمی شناسد و ما هم او را ندیده و نمی شناسیم. (بحار الانوار، ج 84 ، ص 262).

3.     در حدیث دیگری نقل شده است که: آن حضرت هنگامی که آماده نماز می شد، صورتش از خوف خدا متغیر و زرد می شد و اعضاء و جوارحش می لرزید. (بحارالانوار، ج 84 ، ص 256).

4.     امیرالمومنین (علیه السلام) درباره نماز و عبادت آن جناب، چنین نقل می کند: مدت ده سال بر روی انگشتان پای خود می ایستاد و نماز می خواند تا جایی که ساق و قدم های مبارکشان ورم کرده و مجروح شده بود. گاهی برای این که بتواند به نماز خود ادامه دهد، سنگینی خود را بر روی یک پا قرار می داد و گاهی آن پا را آزاد می کرد و سنگینی را بر روی پای دیگر می انداخت، گاه بر پاشنه پا و گاه بر انگشتان می ایستاد. خداوند عالمیان او را عتاب کرده و این آیه را به وسیله جبرئیل بر او نازل فرمود: (طه، ما انزلنا علیک القران لتشقی) (طه، آیه 1).

ای کسی که طالب حق و هدایت کننده ای به سوی ما، ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که این قدر خود را به رنج و زحمت اندازی و این همه ناراحتی را بر خود تحمل کنی. (نورالثقلین، ج2، ص 267 و تفسیر نمونه، ج13، ص156 و 158)

نبی گرامی اسلام (صلی ا... علیه و آله و سلم) پس از تشریح عطش و اشتیاق خود به نماز چنین فرمود:

«هرگرسنه ای به وسیله غذا رفع گرسنگی می کند و هر تشنه ای با آب عطش خود را فرو می نشاند. اما من از نماز سیر نمی شوم» (بحارالانوار، ج2، ص232).

پس، نماز در زمان همه انبیاء (علیهم السلام) بوده است. در مورد سابقه تاریخی نماز در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است: «نماز، آخرین وصیت هر پیغمبری است به امت خود» (وسائل، ج3، ص206).

از این روایت می توان استفاده کرد که تمامی یک صد و بیست و چهار هزار پیامبر الهی با نماز مانوس بوده و سفارش کننده به آن بوده اند. خداوند در این باره می فرماید: «ما به آن ها وحی کردیم که کارهای خیر را انجام دهند و نیز گفتیم: نماز را بر پا دارند و زکات را بپردازند». (سوره یونس، آیه87)