خرمشهر را خدا آزاد کرد. امام خمینی (رحمت ا... علیه)

در سال های خاک ریز و خطر، مردانی بوده اند که با دل عاشق در سینه، از سنگلاخ های زخم با گام های طلب گذشتند و بهارانه های پیروزی را با واژه های خون سرودند.

هشت سال عاشقی و استواری، هشت سال پایمردی و پایداری و هشت سال جانانگی و سرمستی، حکایت گوی ماجراهای بزرگ بود، ماجراهایی گاه غمناک و گاه شادمان.

سوم خرداد سال 1360 پیام خون عاشق رزم آوران حزب ا...، رهایی خونین شهر بود از چنگال قساوت.

خورشید ظفر از افق مهربان شهادت سرزد و جان جوان پاکان، فدایی آستان پیروزی شد تا خرمشهر بر چهره فرزندانش دوباره لبخند زند.

اینک تو ای خرمشهر!

فقط مشتی خاک نیستی، یک شهر نیستی، یادمان جان افشانی مردانی آسمانی هستی که بر اسرار افلاک پیچیده اند.

آن پاکان زنده یاد از خوان خون نگذشتند تا مشتی خاک را در آغوش بیاورند، و از سر جان عزیز خویش نگذشتند تا فقط یک سرزمین، با گذشته تاریخی خود پیوندی دوباره بیابد.

پیام آزادی خرمشهر، حقانیت آرمان شکوهمند شهیدان بود.

آزادی خرمشهر، پیام دار این معنای شگرف بود که حق، هماره ماندنی است و باطل، همیشه هلاک شدنی.

از آن گاه که بر بام اقبال خرمشهر، سپیده زیبای پیروزی دمید و خورشید خون خروشان شهیدان، تیرگی اسارت خرمشهر را به سحرگاه مهربان وصل بدل کرد، زمانی می گذرد.

اینک از پس آن یادهای زلال، به خاطره عزیز رهایی شهری می اندیشیم که نشان های بسیار از دلاوری و پایداری های مردانه با خود دارد.

در آیینه صافی یادهای آن روزگار، خاطره خرمشهر را با چشم های عاشقی می نگریم و با دل خود، پیمان تازه می کنیم که میراث خون شهیدان را جانانه پاس بداریم و یاد آن خونین چهرگان را همنشین هماره دل و جان خود کنیم.

سالروز آزادی خرمشهر گرامی باد