احترام به خویشتن

ازنظر روان شناسان، یکی از مهم ترین عوامل رشد انسان، میزان ارزشی است که انسان برای خود قائل است. هرچه سطح حرمت خود افزایش یابد و فرد، خودش را بپذیرد، به همان میزان در افزایش ضریب موفقیت فرد اثر دارد.

«حرمت خود»، درشکل دهی شخصیت انسان نقش ویژه ای دارد.امامان معصوم (علیهم السلام) نیز به مسئله حرمت خود، توجه بسیاری داشتند. امام محمد باقر (علیه السلام) فرمود: «کسی که حرمتی برای خود قائل نیست، از شر او ایمنی نیست».

از فردی که کرامت نفس ندارد و ارزش وجودی برای خود قائل نیست، ممکن است هرکار ناشایستی سربزند. فردی که با پوشش اسلامی برای خود حریم ایجاد می کند، در واقع به همگان می گوید که من برای خود حرمت و ارزش والایی قائل هستم و به هیچ کس اجازه تجاوز به این حریم را نمی دهم.

دقیقاً مثل صاحب باغی که با کشیدن دیوار به دور باغ خود، به همه می فهماند که باغش ارزشمند است و هیچ کسی اجازه ورود به این زمین را ندارد و این زمین، رها شده و مخروبه نیست که ارزش پاسداری نداشته باشد. در نگاه زن با حجاب، بهترین راه احساس ارزشمندی آن است که گوهر وجودی خود را از دسترس سودجویان و فرصت طلبان دور نگه دارد. زن با حجاب، با دور نگه داشتن خود از دست دیگران، به خود ارزش و اعتبار می بخشد تا آنجا که مرد، خود را نیازمند او می داند.

عزت، آبرو و احترام به جنس زن و رغبت بسیار مردان به زنان، ناشی از رعایت حکم کرامت آفرین حجاب است. برخلاف پرده دری و بی حجابی که بی رغبتی و بی میلی را در مردان اروپایی ایجاد کرده است.

بی حجابی، زن را به برده جنسی و کالایی قابل معامله بدل می کند و شخصیت او را تا حد عروسک تنزل می دهد. از این رو، زن برای رسیدن به کمال، باید باحجاب باشد.

فایده حجاب، منحصر به زنان نیست، بلکه با حجاب، هم حرمت زنان حفظ می شود، هم به این وسیله به همگان گفته می شود که زن با حجاب، اهل بی بند و باری و روابط آزاد نیست و مردان هرزه به او طمع نمی ورزند و وی را آزار نمی دهند و مردان پاک دامن، گرفتار هوس و فساد نمی شوند.