هم زمان با مادر شدن بدن زنان دستخوش تغییرات بسیاری می شود و ازجمله مهم ترین این تغییرات بزرگ شدن قسمت های اصلی مغز است. هرچه این قسمت ها بزرگتر شوند ارتباط بین مادر و نوزاد نیز عمیق تر می شود. این تغییر در ساختار مغزی موجب می شود مادر برای نگه داری و مراقبت از فرزندش بیشتر تلاش کرده و نسبت به او حساس تر شود.اسکن های مغزی نشان می دهند که تغییرات در مغز از اوایل دوران بارداری آغاز شده و روند آن بعد از زایمان بیشتر و سریع تر می شود و هرچه از زمان تولد نوزاد بیشتر می گذرد بخش هایی از هیپوتالاموس و امیگدالای مغز بزرگتر می شوند که نتیجه آن تغییراتی در خلق و خوی مادران همچون احساس عشق و علاقه بیشتر به نوزاد است. همین تغییرات موجب می شوند زنی که تا چند ماه پیش تنها به خود می اندیشید و یا شب ها با آسودگی به خواب می رفت با تولد فرزندش  به سادگی شب ها بیدار شده و به برآوردن نیازهای او بپردازد. همچنین با تولد نوزاد قسمت هایی از  کورتکس مغز که مسئول تصمیم گیری و برنامه ریزی هستند نیز بزرگتر می شوند. هرچه رشد این قسمت های مغز بیشتر باشد مادر احساس مسوولیت بیشتری نسبت به فرزند خود داشته و او را بیشتر دوست می دارد و در شرایط پیش بینی نشده می تواند تصمیمات بهتری بگیرد. دانشمندان گمان می کنند با انجام تحقیقات بیشتر می توانند تغییرات مشابهی را در مغز پدرها نیز بیابند.