روش هایی برای ایجاد خلاقیت و ایده های بزرگ در ذهن (قسمت پنجم)

•  در حیطه کاری خود به فعالیت بپردازید.

خیلی خوب است که به ذهن خود اجازه دهید آزادانه به گردش بپردازد. اما این گردش باید در حیطه دانش شما انجام پذیرد. اگر یک طراح هستید لازم نیست راه حلی برای مشکلات اقتصادی پیدا کنید. افکار شما تنها در رشته ای که مهارت دارید خوب کار می کنند و در سایر رشته ها نتیجه ای مصیبت بار را به دنبال خواهند داشت. اگر نیاز به ورود به قلمرو دیگری را دارید بهتر است قبل از هر کار با یک متخصص مشورت کنید و اجازه انجام کلیه امور را به دست او بسپارید تا با استفاده از دانش و تخصص  خود عمل کند.

•  به ذهن خود آزادی عمل دهید.

آیا با تمرین های رایج نویسندگان آشنایی دارید؟ آن ها برای مبارزه با محدودیت ها یک روش بسیار جالب را برگزیده اند. فقط کافی است قلم را بر روی کاغذ گذاشته و هر آن چه که در ذهنتان است را بر روی کاغذ بیاورید. می توانید از مشکلات شروع کنید و به دنبال هیچ گونه ارتباطی در دست نوشته های خود نباشید. مهم نیست که تا چه حد عبث و نا معقول به نظر می رسند. بعداً می توانید مثل یک  جدول تناوبی آن ها را سازمان دهی کنید، در آخر نیز امکان دارد به چیزی دست پیدا کنید که بیهوده و بی ربط باشد اما چیزی که در این مبحث حائز اهمیت است این است که شما به ذهن خود اجازه غرق شدن در مسائل مختلف را داده اید و این خود یک امتیاز محسوب می شود. هیچ کس نمی داند شاید به نتیجه ای برسید که سال ها منتظر آن بوده اید.

ادامه دارد ...

آیت الله دکتر سید محمد حسینی بهشتی در دوم آبان 1307 در محله لومبان اصفهان متولد شد. دوره متوسطه را به تحصیل در حوزه نیز مشغول شد و از استادانی نظیر آیت الله بروجردی، آیت الله محقق داماد، امام خمینی (ره) و علامه طباطبایی بهره گرفت. درسال 1330 موفق به دریافت لیسانس الهیات شد. وی در مبارزات ملی شدن صنعت نفت شرکت فعال داشت و پس از آن تحصیلات دانشگاهی را تا دریافت دکترای فلسفه ادامه داد. وی در سال 1343  با هدف ارشاد جوانان و مقابله با گرایش های مادی گرایانه به هامبورگ آلمان رفت و پس از بازگشت به ایران در سال 1349 ، با کمک عده ای دیگر از علمای بزرگ و پیشتاز در مبارزات ، "جامعه روحانیت مبارز تهران" را تشکیل دادند. شهید بهشتی از اعضای شورای انقلاب و یکی از بنیان گذاران حزب "جمهوری اسلامی" بود و در مجلس خبرگان قانون اساسی به عنوان نایب رئیس موثرترین نقش را در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران داشت و آخرین سمت حکومتی ایشان ریاست قوه قضائیه بود.

وی در هفتم تیر ماه 1360 در انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی به همراه 72 تن دیگر به شهادت رسید. 

نماز در بستر تاریخ ... (قسمت پایانی)

•         نماز در شریعت خاتم پیامبر (صلی ا... علیه و آله و سلم)

روایاتی راجع به اهمیت دادن آن حضرت به نماز آمده است که عبارتند از:

1.      حضرت محمد (صلی ا... علیه و آله و سلم) وقتی مشغول نماز می شد، از حرکت می افتاد به طوری که اگر انسان او را در دل شب به حالت نماز مشاهده می کرد، فکر می نمود پارچه ای است که روی چیزی انداخته باشند. (بحارالانوار، ج84 ، ص248).

2.     عایشه که یکی از همسران آن حضرت است، می گوید: هنگامی که آن حضرت مشغول نماز نبود، سخن می گفت و ما با ایشان سخن می گفتیم. اما هنگامی که مشغول نماز و عبادت می شد، چنان با ما بیگانه بود، مانند این که تا به حال ما را ندیده و نمی شناسد و ما هم او را ندیده و نمی شناسیم. (بحار الانوار، ج 84 ، ص 262).

3.     در حدیث دیگری نقل شده است که: آن حضرت هنگامی که آماده نماز می شد، صورتش از خوف خدا متغیر و زرد می شد و اعضاء و جوارحش می لرزید. (بحارالانوار، ج 84 ، ص 256).

4.     امیرالمومنین (علیه السلام) درباره نماز و عبادت آن جناب، چنین نقل می کند: مدت ده سال بر روی انگشتان پای خود می ایستاد و نماز می خواند تا جایی که ساق و قدم های مبارکشان ورم کرده و مجروح شده بود. گاهی برای این که بتواند به نماز خود ادامه دهد، سنگینی خود را بر روی یک پا قرار می داد و گاهی آن پا را آزاد می کرد و سنگینی را بر روی پای دیگر می انداخت، گاه بر پاشنه پا و گاه بر انگشتان می ایستاد. خداوند عالمیان او را عتاب کرده و این آیه را به وسیله جبرئیل بر او نازل فرمود: (طه، ما انزلنا علیک القران لتشقی) (طه، آیه 1).

ای کسی که طالب حق و هدایت کننده ای به سوی ما، ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که این قدر خود را به رنج و زحمت اندازی و این همه ناراحتی را بر خود تحمل کنی. (نورالثقلین، ج2، ص 267 و تفسیر نمونه، ج13، ص156 و 158)

نبی گرامی اسلام (صلی ا... علیه و آله و سلم) پس از تشریح عطش و اشتیاق خود به نماز چنین فرمود:

«هرگرسنه ای به وسیله غذا رفع گرسنگی می کند و هر تشنه ای با آب عطش خود را فرو می نشاند. اما من از نماز سیر نمی شوم» (بحارالانوار، ج2، ص232).

پس، نماز در زمان همه انبیاء (علیهم السلام) بوده است. در مورد سابقه تاریخی نماز در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است: «نماز، آخرین وصیت هر پیغمبری است به امت خود» (وسائل، ج3، ص206).

از این روایت می توان استفاده کرد که تمامی یک صد و بیست و چهار هزار پیامبر الهی با نماز مانوس بوده و سفارش کننده به آن بوده اند. خداوند در این باره می فرماید: «ما به آن ها وحی کردیم که کارهای خیر را انجام دهند و نیز گفتیم: نماز را بر پا دارند و زکات را بپردازند». (سوره یونس، آیه87)

بدون شرح...